Poniżej chcielibyśmy przedstawić porównanie wyników Ogólnopolskich Badań Umiejętności Matematycznych Sześciolatków (przeprowadzonych przez Instytut Badań Edukacyjnych) w kontekście wyników osiąganych przez absolwentów Matematycznego Uniwersytetu Dziecięcego. Proszę zwrócić uwagę, że nawet w zakresie od 20-100 gdzie nie da się już rachować na palcach, jesteśmy znacząco lepsi niż przedszkola w zakresie 10 razy mniejszym bo od 0-10! Abstrahując jest to dość ponura wiadomość w ujęciu społecznych konsekwencji tego stanu rzeczy.

Zajęcia z nami to nie „osłuchiwanie się z matematyką”. Nauka Matematyki wczesnoszkolnej, czyli metod liczenia, to w naszym wydaniu wiele różnorodnych gier i zabaw, dzięki którym dzieci wchodzą bezboleśnie w świat matematyki. Właściwie demaskujemy chwytliwe powiedzenie: „nauka przez zabawę!”. Na potrzeby zajęć projektujemy i ciągle ulepszamy własne gry planszowe. Ilość wszystkich pomocy dydaktycznych jest ogromna. Dzięki temu dzieci są zaintrygowane i zaskakiwane co zajęcia. Matematyka ma być kojarzoną z czymś fantastycznym, z czymś wyjątkowym… Bynajmniej, u nas doceniają ją zarówno dzieci, jak i rodzice, którzy wiedzą jakim wyzwaniem jest regularne skupienie uwagi dziecka na nauce.
Oprócz matematyki uczymy dzieci jak radzić sobie z porażkami. Nie udało się? Trudno, próbujemy raz jeszcze. Tylko taka postawa jest normalna. Wykuwamy w ten sposób charakter, bowiem ile czasu potrzebujemy na zahartowanie go, aby w dorosłym życiu tak obchodzić się z każdym niepowodzeniem.

Na zajęciach uczymy dzieci logiki liczenia, rozpoznawać symbole graficzne liczb, rachować na nich: dodawać i odejmować. Rozwiązujemy zadania tekstowe, które niezwykle aktywizują dziecięcą wyobraźnię, czasem musimy wręcz ukrywać przed dziećmi matematykę, żeby mieć coś na potem 🙂 Ponadto zapoznajemy je z systemem dziesiętnym, uczymy jego prawidłowości – nie bez powodu cała ludzkość licząc posługuje się właśnie nim. System dziesiętny, czyli specjalne klocki, które pomagają zrozumieć “duże” liczby, dotknąć je.

Innowacja, którą się posługujemy polega na zburzeniu dotychczasowego porządku. W szkole przez pierwsze pół roku wprowadzana jest monografia liczb mniejszych niż 10. Przez całą pierwszą klasę dzieci mają styczność z liczbami z zakresu do 20 czy 30. W przedszkolu wymagania są tak niewielkie, a dzieci mogą uczyć się tylko takiej matematyki, która nie wymaga umiejętności zapisu, czyli dzieci opanowują jedynie liczenia do dziesięciu i w zasadzie to nie wiemy, czy dziecko tych rzeczy nauczyło się w przedszkolu czy poza nim.
My, dzięki podziałowi na grupy względem rozwoju dziecka, nie musimy wyznaczać dzieciom górnej granicy, do której mogą liczyć. Nie realizujemy sztucznego i nieelastycznego programu z całą klasą, nie dostrzegając przy tym indywidualnych różnic. U nas grupa sama bowiem definiuje swój poziom. Jeżeli dzieci w grupie liczą do 20, my uczymy ich liczenia do 100. Potrafią dodawać i odejmować, bo niemalże od razu uczymy ich tych dwóch działań równocześnie. Dzieci zawsze potrafią liczyć w zakresie liczb, które opanowują. Kiedy są gotowe, wprowadzamy mnożenie. A napędzane są szczerym zdumieniem, pytając rodziców i całe otoczenie, Tato a ile jest 4 razy 12? Dodatkowo, realizowany przez nas podziały na grupy nie tworzą granic między dziećmi. Dzieci nie odczuwając tego, że odstają od kogoś czy od czegoś, nie czują frustracji. Rywalizują w grze o diament, zamiast o to, żeby być najlepszym.